تاریخچه خورشت فسنجان

خورشت فسنجان یکی از اصیل ترین غذا های ایرانی است. در طبخ این غذا از گردو،رب انار ترش یا شیرین (بسته به ذائقه افراد) استفاده می شود. این خورشت در دوران ساسانی در ماه اسفند و شروع مراسم نوروز پخته می شد. لغت فسنجان تغییر یافته واژه اسفندگان است در مناطق شمال غربی ایران (ویز) به معنای گردو می باشد و ( اینجین) به معنای سابیدن و ویزاینجین همان فسنجون یا فسنجان است که در مناطق مرکزی ایران به شکل فسنجون یا فسنجان تبدیل شده است. اما این غذا مخصوص استان گیلان می باشد و در مناطق دیگر ایران نیز به شکل های مختلف طبخ داده می شود.
ماده اصلی این خورشت گردو است. اما در مناطق مختلف ایران استفاده از سایر موادی که در این خورشت استفاده می شود. کاملا سلیقه ای می باشد. مثلا در مناطق شمال ایران از گوشت پرندگان شکار در این خورشت استفاده می شود. یا در مناطق مرکزی ایران از گوشت قرمز.
در برخی از مناطق خورشت فسنجان را شیرین یا ملس استفاده می کنند و یا در آن از خرما، شکر، قیسی استفاده می شود. خورشت فسنجان آذری ها معمولا ملس است و برای ملس کردن این خورشت از قیسی استفاده می کنند. فسنجانی که در مناطق شمالی به خصوص در ایران تهیه می شود. به صورت ترش یا ملس است و در مناطق مرکزی ایران بیشتر به صورت شیرین می باشد.